(...)
Jak objaśnić motywy podjęcia się opracowania i zarejestrowania na piśmie tak niezwykłej problematyki, na którą składają się śmierć, pogrzeb, ekshumacja oraz stan zachowanych ciał świętych, tematyki, która - używając łagodnych określeń - wydawałaby się zajęciem niezdrowym i makabrycznym, która jednak okazała się inspirująca i tchnąca tajemnicą?
Na wstępie powinnam zaznaczyć, że w zasadzie nie potrafię wyjaśnić mojego zainteresowania dla tej niezwykłej materii, tak bardzo oddalonej od moich codziennych zajęć, ale muszę dodać, że od dawna interesuję się problematyką świętych i przeczytałam niezliczoną ilość biografii w ramach przygotowania, chociaż nieuświadamianego, do tego tematu.
Przypominam sobie, jak bardzo byłam poruszona, gdy po raz pierwszy przeczytałam o tym niezwykłym wydarzeniu naszych dni: doskonale zachowanym i krwawiącym ciele św. Charbela Makhloufa. Jednak myśl napisania tej książki powstała we mnie pod wpływem szkicu, który pojawił się w pewnej katolickiej publikacji i który przedstawiał na wpółleżącą postać w szklanym relikwiarzu. Podpis pod ilustracją informował, że postać umieszczona w relikwiarzu - to zachowane ciało św. Franciszka Girolamo. Całkowitą nieprawdziwość tego twierdzenia dowiodły dalsze badania. Pomimo swej nieścisłości ten szkic o świętym, nieznanym mi uprzednio, wzbudził moją ciekawość odnośnie do liczby przypadków nadzwyczajnego przetrwania ciał zmarłych i natychmiast rozpaliło się moje zainteresowanie całokształtem tej tematyki.
(...)