Osobista więź
W młodości wiele rzeczy was denerwuje, buntujecie się, protestujecie, a niekiedy odrzucacie to, co się wam nie podoba. Również w Kościele są sprawy, z którymi się nie zgadzacie. Mówicie, że trzeba coś zmienić. Pewnie że trzeba, ale odrzucając stare formy, nie odrzucajcie tym samym Ewangelii. Czym innym jest obudowa, a czym innym Ewangelia. Jeśli oprawa, sposób przeżywania wam nie pomaga się modlić, to trzeba szukać. Trzeba szukać takich sposobów wyrażania się Kościoła, w których, wy - młody Kościół, będziecie czuć się "jak u siebie".
Jak do tego dochodzić? A może najpierw osobiste doświadczenie: ja i On; Bóg i człowiek. Ta relacja wydaje się być kluczem do osiągnięcia doświadczenia religijnego, a w konsekwencji do przyjęcia wiary. Osobiste doświadczenie "dogadania się" z Bogiem może być pomostem do świadomego i aktywnego uczestniczenia w życiu Kościoła.
Jeśli dogadałeś się z Bogiem, jeśli masz osobistą więź z Nim, to nie zatrzymuj się na indywidualnym doświadczeniu Boga. Ktoś, kto Go doświadczył prawdziwie, powinien Go ukazać innym, powinien się Nim podzielić we wspólnocie.
Bóg daje się człowiekowi po to, aby Nim obdarowywać innych. Stań przy swoich biskupach, przy swoim proboszczu, aby z nimi zaświadczyć, że Jezus Chrystus żyje prawdziwie w Kościele, tak jak w twoim sercu. Jezus nie jest tylko twój. Prawdziwie twój - znaczy prawdziwie wszystkich. Dojrzała postawa osobistej wiary owocuje wiarą we wspólnocie. Więc decyduj: czy chcesz żyć w "kościele złudzeń" - czy w Kościele Jezusa Chrystusa.