Bóg jest Miłością i w Jezusie ta Miłość stała się Człowiekiem, aby być przelana przez rany na Krzyżu. Naszym pierwszym wielkim darem dla Boga jest bycie dzieckiem - pozwolić na "rozpieszczenie" nas Duchem Świętym. Bo Bóg jest OJCEM i stworzył nas, aby nas kochać. Zaufanie dziecka jest tym skarbem, którym możemy ubogacać nawet Boga!
Jeżeli kochasz Boga i odwdzięczasz się zaufaniem - będziesz w stanie przebaczyć. W sensie przenośnym można przebaczyć nawet samemu Bogu, biorąc pod uwagę wszelkie wydarzenia, które wydawały się dla ciebie za ciężkie do zniesienia (jak np. śmierć najbliższych itp.). "Przebaczając" Bogu, akceptujemy w duchu wiary wszystkie dopusty Bożej Opatrzności, które przekraczają nasz rozum i możliwości naszego serca: Panie Boże, nie muszę rozumieć, dlaczego tak jest lepiej, ale wierzę Twojej Miłości - pomóż mi w moim niedowiarstwie!
Trzeba też przebaczać samemu sobie. To wymaga nieraz dużo pokory, ale jest też cennym oczyszczeniem naszej ukrytej pychy.(...)