(...)
Zapytany, co w chrześcijaństwie cenię najbardziej, nie zastanawiałem się długo - Eucharystię, bo w Niej mogę doświadczyć miłości Boga. Dąsając się na Boga, jak brat syna marnotrawnego, mogę słyszeć: "Moje dziecko, ty zawsze jesteś ze mną i wszystko, co moje, do ciebie należy" (Łk 15, 31). Przez Eucharystię mogę uczestniczyć w dramacie zbawienia. Ona mobilizuje energię człowieka, każdego dnia na nowo pozwalając przekształcać codzienność przez miłość. Każdego dnia umożliwia wyjście - exodus - z ograniczeń, z niewoli przeciętności. W Eucharystii dokonuje się także promocja materii, która dostępuje zaszczytu bycia sakramentem Ciała i Krwi Chrystusa; nade wszystko zaś rodzi się i wzrasta Kościół. Eucharystię cenię dlatego, ponieważ w Niej aktualizuje się jedyna w dziejach świata ofiara Chrystusa na krzyżu, która uobecnia się w sakramencie miłości.
Aby odkryć głębię Eucharystii, zauważył Jan Paweł II (2 czerwca 2002 r.) podczas przemówienia poprzedzającego Anioł Pański, konieczna jest wiara: "Tylko ten, kto wierzy i kocha, może zrozumieć cokolwiek z tego niewypowiedzianego misterium, dzięki któremu Bóg staje się bliski naszej małości".(...)