(...)
"ABY KAŻDY JĘZYK WYZNAŁ, ŻE JEZUS CHRYSTUS JEST PANEM!
W najbardziej uroczystym dla narodu żydowskiego dniu roku - w święto Jom Kippur, w Dniu Przebłagania - arcykapłan, niosąc krew ofiar, wkraczał za zasłonę do miejsca "Świętego Świętych" i tam, sam jeden przed obliczem Najwyższego, wypowiadał imię Boga. Było to imię objawione Mojżeszowi w gorejącym krzewie, składające się z czterech liter, którego przez pozostałą część roku me wolno było nikomu wymawiać, dlatego też zastępowane bywało zwykle przez słowo Adonai, to znaczy Pan. Owo Imię - którego ja także me chcę wymawiać przez szacunek dla narodu żydowskiego, za który Kościół modli się w ten dzień Wielkiego Piątku - wypowiadane w takich okolicznościach, nawiązywało łączność pomiędzy niebem a ziemią, sprawiało, że sam Bóg stawał się obecny; odkupywało, chociaż tylko w sposób symboliczny, grzechy całego narodu.
Także lud chrześcijański ma swój dzień Jom Kippur, swój Dzień Przebłagania, a jest to ten dzień, który właśnie przeżywamy.(...)