(...)
3. Kościół powszechny oraz Kościoły patrykularne mają swych opiekuńczych aniołów.
Już z góry można było przewidzieć, że jeśli w starożytności chrześcijańskiej istniało przeświadczenie o istnieniu aniołów opiekuńczych poszczególnych państw i narodów, to tym bardziej musiano wierzyć, że takich opiekunów ma Kościół powszechny i Kościoły partykularne. Podstawą do tego rodzaju wiary były i w tym wypadku przede wszystkim pewne teksty biblijne: najpierw z Księgi Daniela (Dn 10, 12-21; 12, 1), gdzie jest mowa o Michale archaniele, opiekunie synagogi, który, gdy potem jej miejsce zajął Kościół, pozostał jego opiekunem; a następnie często przytaczane wypowiedzi Apokalipsy, gdzie jest mowa o listach skierowanych do aniołów siedmiu konkretnych Kościołów partykularnych:
są to aniołowie siedmiu Kościołów (1, 20). ...Aniołowi Kościoła w Efezie napisz (2, 1) ...Aniołowi Kościoła w Smyrnie napisz (2, 8) ...Aniołowi Kościoła w Perga-monie napisz (2,12) ...Aniołowi Kościoła w Tiatyrze napisz (2,18) ...Aniołowi Kościoła w Sardes napisz (3,1) ...Aniołowi Kościoła w Filadelfii napisz (3,7) ...Aniołowi Kościoła w Laodycei napisz (3,14)".
Zwłaszcza te ostatnie wypowiedzi Apokalipsy zadecydowały o wykrystalizowaniu się przekonania o istnieniu aniołów stróżów poszczególnych Kościołów, których zasługi i modlitwy zanosili oni przed tron Boga, względnie informowali Go o ich grzechach, a za swą opiekę byli przez Niego osądzani.
Pierwszym autorem wczesnochrześcijańskim, który wyraźnie i najczęściej uczył o opiekuńczych aniołach Kościołów, wypracowując pierwsze zręby nauki na ich temat, był i tym razem Orygenes:
Zgodnie z tym, co Jan pisze w Apokalipsie, na czele każdego Kościoła stoi anioł, który albo otrzymuje pochwały za dobre uczynki ludu, albo jest oskarżany za jego grzechy.(...)