(...)
4. O PRAWIE NATURY
Jednym z najbardziej podstawowych pojęć etyki chrześcijańskiej jest pojęcie prawa natury, tj. prawa, które z natury przysługuje osobie ludzkiej i nie potrzebuje być wyznaczane przez specjalne ustawy. Czym jest prawo natury? Jakie jest jego etyczne znaczenie?
Przypomnijmy sobie lata, kiedy byliśmy jeszcze dziećmi lub lepiej - zwróćmy uwagę na dzieci, jakie z pewnością znajdują się w zasięgu naszej obserwacji. Co robiliśmy my sami, co robi każde dziecko, gdy odczuje, że jest traktowane niesprawiedliwie? Za dobrą odpowiedź uzyskuje gorszą notę, za dobre - w jego mniemaniu czyny - naganę? Protestuje spontanicznie. Jest rozżalone i wszem, i każdemu z osobna ogłasza bezmiar krzywdy, jakiej doznało. (To samo zresztą robią i starsi.)
To bardzo interesujące. Skąd może dziecko wiedzieć, że każdemu trzeba oddać to, co mu się należy? Skąd wie, że za dobry czyn należy mu się nagroda, a nie kara? A my skąd o tym wiemy? Nie na podstawie kodeksów, bo tych jako dzieci nie czytaliśmy. Rzecz tym bardziej dziwna, że wszyscy ludzie są pod tym względem jednomyślni.
Odpowiedź prosta: Człowiek ma świadomość własnej natury i z niej czerpie nieokreślone wyczucie swych podstawowych praw i podstawowych obowiązków.
Aby to lepiej zrozumieć, odwołajmy się do wyobraźni. Każdy z nas posiada zapewne w domu aparat radiowy.(...)