(...)
MODLITWA DROGĄ POKUTY l NAWRÓCENIA
Każdy, kto podejmuje próbę modlitwy, czyli osobowego spotkania z Bogiem, doświadcza na sobie istoty pokuty i nawrócenia. Rozważania modlitewne mogą więc nam pomóc głębiej zrozumieć to zagadnienie. Dobrze jest nam znane to przeżycie, które nazywamy roztargnieniem na modlitwie. Często się skarżymy czy też oskarżamy: "byłem roztargniony na modlitwie", "nie mogłem się na modlitwie skupić", "me mogłem skoncentrować swojej uwagi na Bogu", "podczas modlitwy ciągle musiałem walczyć z roztargnieniem". Nasza modlitwa przeważnie jest tylko jakimś zmaganiem się z roztargnienlami czy próbą uwolnienia się od obcych, natrętnych myśli po to, żeby swoją świadomość zająć Bogiem. Ale nam się to nie udaje.
Spróbujmy wniknąć głębie] w to przeżycie, które nazywamy roztargnieniem na modlitwie. Spróbujmy dotrzeć do źródła tych tak zwanych roztargmeń. Jeżeli kilka razy dokonamy analizy treści naszej świadomości, to z pewnością odkryjemy, że źródło roztargnień na modlitwie jest jedno i właściwie zawsze to samo. Tym źródłem jest nasz egoizm, nasza miłość własna, to znaczy zajęcie się sobą w taki sposób, który ostatecznie jest przejawem naszego egoizmu. Nie potrafimy uwolnić się od siebie. Nasze myśli ciągle wracają na przykład do doznanej w ciągu dnia przykrości - ktoś zranił naszą miłość własną, ktoś nas obraził, ktoś nam sprawił przykrość - ciągle nasza myśl krąży wokół tej zranionej miłości własnej. Nic potrafimy zapomnieć, nie potrafimy się od tego uwolnić. A czasem przeciwnie, nasza miłość własna została zaspokojona, coś nam się udało, ktoś nas pochwalił, spotkało nas uznanie i nasza myśl ciągle wraca do tego przeżycia bardzo dla nas przyjemnego. Ciągle odnawiamy to przeżycie i nie możemy się uwolnić od tej formy egoizmu, jaką jest zadowolenie z siebie, z otrzymanego uznania czy pochwały. (...)