Szczęśliwie - dla mnie - Boża Opatrzność pozwoliła mi spędzić wiele lat na Jasnej Górze. Czy muszę Panu, autorowi tak wielu książek religijnych mówić, czym stało się to święte miejsce dla mnie albo czym jest ono dla Polaków? Kim byłbym, gdyby nie tajemnicza moc Cudownego Wizerunku, niemal przymuszająca do stałego wysiłku pogłębiania wiary, do przenoszenia się wyobraźnią i sercem w Boże rejony. Jak uboga duchowo byłaby Polska bez tej Świętej Ikony!
Każdy wierzący Polak - a chyba i niewierzący - doświadcza tego, jak Jasna Góra przykuwa uwagę milionów, wzrusza, a także wstrząsa życiem wielu z nas. Wyczuwalny jest tu tajemniczy, a zarazem potężny wpływ. Mówię to, mając przed oczyma tych, którzy codziennie garną się przed Cudowny Obraz. Jak on ich wzrusza! Jaką siłą emanuje, kiedy milionowe rzesze, przesuwając się przed nim na kolanach, chłoną jego moc, bezustannie wpatrując się w oblicze Maryi, wytrwale proszą o łaski.
Obraz Galilejskiej Kany, doświadczenie Matki pośredniczącej w rozdawnictwie darów duchowych i fizycznych - tak postrzegam wszystko to, co dzieje się na Jasnej Górze, w czym mam udział od wielu lat. Kiedy podczas Mszy św. w kaplicy Cudownego Obrazu rozdzielam Komunię św., patrząc pielgrzymom w oczy, widzę w ich duszach te wszystkie łaski, jakie sobie wyprosili. Czuję się tym zobowiązany do większej gorliwości. Mówię Panu o tym, ponieważ nigdy nie miałem zamiaru ani chęci, by pójść do innego zakonu. Stróżowanie przy Jasnogórskiej Matce, to prawie jak miłość. Tak, jestem zakochany w Maryi. Nie boję się tego powiedzieć. Ona jest wzorem Pięknej Miłości, a do tego -w swoim kobiecym wizerunku - jest taka piękna!