Inspiracje chrześcijańskie w powstaniu nauki nowożytnej
abp Józef Życiński
fragment tekstu:
(...)
KONFLIKT KSIĘGI PRZYRODY I INTERPRETACJI KSIĘGI PISMA W DRAMACIE GALILEUSZA
Okres powstawania nauki nowożytnej był równocześnie okresem konfliktu między środowiskami odwołującymi się do autorytetu Biblii a twórcami nowej nauki. Z przywoływanych najczęściej nazwisk Giordano Bruno, Kopernika i Galileusza najlepiej udokumentowany w swym konflikcie merytorycznym pozostaje dramat Galileusza. Jego istotę najlepiej podsumowuje wśród współczesnych badaczy Olaf Pedersen pisząc, iż nie był to bynajmniej konflikt między teologią chrześcijańską a nową astronomią, lecz wynik absurdalnego nadużycia prawa kanonicznego do rozstrzygania kwestii czysto przyrodniczych.
Podczas plenarnego posiedzenia Papieskiej Akademii Nauk, w listopadzie 1979 r., Jan Paweł II wyraził pragnienie ponownego przebadania sprawy Galileusza w celu przezwyciężenia nieufności, jakie utrzymują się ciągle między przedstawicielami myśli religijnej a reprezentantami nauk przyrodniczych. Inicjatywa ta skłoniła wielu dziennikarzy do oczekiwania na "rehabilitację" Galileusza. Jej przejawem miały być spektakularne gesty, którym towarzyszyłoby jednoznaczne wskazanie głównego winowajcy w dramacie z 1633 r. Tymczasem, zamiast prostego napiętnowania oponentów Galileusza, przedstawiono wnikliwe analizy wypracowane przez kierowaną przez kard. Pouparda komisję, powołaną do przebadania problemów związanych z potępieniem Galileusza i należących do dziedzin egze-gezy biblijnej, epistemologii, kultury i historii nauki.(...)