(...)
Druk i OPRAWA: "Bernardinum" - Pelplin
Pewien Ukrainiec opowiadał kiedyś na antenie radiowej o swoim niezwykłym życiu. Gdy nie miał jeszcze dwudziestu lat, wybuchła II wojna światowa. Dowiedziawszy się, że Rosjanie wkroczyli na Ukrainę, ukrył się nieopodal swojego domu rodzinnego w małej ziemiance, w której przechowywano żywność. Miał nadzieję, że w ten sposób uchroni się przed przymusowym wcieleniem do Armii Czerwonej. Bał się, że jeśli pójdzie na wojnę, zginie gdzieś daleko od domu.
Kiedy skończyła się wojna, postanowił nie opuszczać swojej kryjówki. Teraz znowu bał się, że złapią go Rosjanie i surowo ukarzą za uchylanie się od służby wojskowej. Swoje istnienie zdecydował się ujawnić światu dopiero wtedy, gdy rozpadł się Związek Radziecki. Wówczas - po raz pierwszy od pięćdziesięciu lat - mógł poczuć na twarzy świeży powiew wiatru i spojrzeć prosto w słońce.
Gdy dziennikarze pytali go, w jaki sposób zdołał tak długo wytrzymać z dala od ludzi, w ciemnym i wilgotnym pomieszczeniu, wskazał na Biblię i powiedział: "To Bóg dodawał mi nadziei. Moim jedynym towarzyszem było Pismo św. To dzięki niemu mogłem skutecznie zmagać się z lękiem, który stale mi towarzyszył, i mieć wewnętrzną pewność, że Bóg nie pozwoli mi zginąć, że kiedyś wyprowadzi mnie z tych ciemności na światło dzienne".