(...)Ale wy śmieszni jesteście
Grzesiek,
o kim tak mówisz?
0 was starszych.
Dlaczego?
Patrzyłem na was 11 listopada. Nosicie sztandarki, gracie sobie smutne marsze, chodzicie do Marszałka, popłaczecie sobie. Przypną wam jeszcze jeden medal, ksiądz wszystko poświęci
i koniec.
Dla mnie to wszystko jest śmieszne.
Oj, Grzesiek.
Może to dla ciebie śmieszne. Ty nie przeżyłeś wojny, tułaczki, Sybiru, Katynia,
Monte Cassino, Tobruku.
Ty nie przeżyłeś Cudu nad Wisłą,
Powstania Warszawskiego.
Dla ciebie jesteśmy śmieszni,
ale gdy ktoś z rodziny
zginął w Katyniu, w łagrach,
w obozach, poległ na wojnie,
to człowiek chodzi jak błędny
i szuka, i płacze, i śpiewa,
bo kocha.
W pole wyjdź pewnego ranka,
na kłos żyta rękę włóż
i ucałuj jak kochanka;
ja żyć będę w kłosach zbóż.
Pójdź kiedyś na wojskowy cmentarz na Powązkach, w Palmirach; zobaczysz, że tam są twoi rówieśnicy. Zginęli, a tak chcieli żyć. Zginęli, bo chcieli być wolni.
Poczytaj wiersze Krzysia Baczyńskiego. Jego Basia była w ciąży. Zginęli oboje.
To aż tak?
(...)