Od kilku lat coraz więcej słyszy się o różnych kursach i treningach, które mają pomóc w wykorzystaniu pełnego potencjału ludzkiego umysłu. Niektóre z nich mają podstawy w nauce, są jednak i takie, które, oprócz naukowej terminologii, korzystają z pojęć z zakresu nauk ezoterycznych. Niekiedy potrzeba dużej wnikliwości oraz znajomości podstaw filozofii i teologii, by w całym tym konglomeracie nauki i gnozy odkryć metodologiczne nieścisłości i zafałszowania. Jest to problem tym bardziej palący, że zwolennicy tych nowych metod samodoskonalenia zdarzają się także w środowiskach wychowawców i nauczycieli. Jedna z czytelniczek miesięcznika LIST napisała: "Pani dyrektor szkoły, w której pracuję, jest zafascynowana metodą doskonalenia umysłu J. Silvy. Ukończyła nawet odpowiedni kurs, choć sama uważa się za osobę wierzącą. Zorganizowała radę szkoleniową, na której udowadniała przydatność tej metody w nauczaniu. Wspominała o córce Silvy, która potrafiła odpowiedzieć na pytanie ojca, zanim ten zdążył je zadać. Mówiła o sposobach wprowadzania się w określone stany. Usiłowałam wykazać niebezpieczeństwo tej metody a także to, że pozostaje ona w sprzeczności z wiarą katolicką. Nie było to jednak dla p. dyrektor argumentem, gdyż światopogląd według niej nie ma tu znaczenia. Twierdziła, że nie ma niebezpieczeństwa w tym, iż dzieci posiedzą z zamkniętymi oczyma, pooddychają, posłuchają muzyki, pobudzą wyobraźnię... Wskazywała na przydatność metody np. w nauce ortografii. Mówiła o drzewie, na którym dzieci mogą odwieszać swoje problemy, a także o przenoszeniu agresji na przedmioty (na kartce wypisuje się problem, który chce się rozwiązać, po czym kartkę gniecie się i depcze).
Polecała pozycje książkowe o wizualizacji w nauczaniu, podpierała się wypowiedziami psychologów i pedagogów zalecających stosowanie metody kontroli i doskonalenia umysłu. Wspominała także, że niektóre Ośrodki Doskonalenia Nauczycieli organizują kursy, na których uczy się, jak korzystać z metod Silvy.
Moje uwagi tak bardzo wzburzyły p. dyrektor, że nie zrealizowała do końca tego, co zamierzała. Jestem tym wszystkim zaniepokojona, tym bardziej że jako jedyna oponowałam. Nikt z koleżanek i kolegów nauczycieli nie poparł mnie, chociaż wielu uważa się za wierzących..."
Już na podstawie zacytowanego fragmentu listu widać, jak mało katolików przygotowanych jest do podobnych dyskusji światopoglądowych. Jak niewielu jest w stanie zauważyć niebezpieczeństwo erozji wiary, na jakie naraża się człowiek poprzez uczestnictwo w różnych ezoterycznych treningach.
Książka, którą oddajemy do rąk czytelników, stanowi pierwszą analizę metody Silvy z punktu widzenia nauczania Kościoła. Autor, o. Aleksander Posacki, jezuita, doktor nauk filozoficznych, znawca nowych ruchów religijnych (szczególnie wywodzących się z ideologii New Age), analizuje pisma samego Jose Silvy, a także jego zwolenników. Ukazuje przy tym nadużycia intelektualne propagatorów stosowania metod samokontroli umysłu, jak również podstawowe różnice między Silva Mind Control a duchowością chrześcijańską.
Jako aneks dołączamy opinię na temat Metody Silvy bp. Zygmunta Pawłowicza, która została sporządzona w 1997 r. na prośbę bp. Tadeusza Pieronka, ówczesnego sekretarza Episkopatu Polski, a także artykuł "Plaga żab" o. Wojciecha Jezienickiego OP publikowany na łamach LISTU (2/97).
Cezary Sękalski