KATECHEZA OTWARTA NA DIALOG EKUMENICZNY i MIĘDZYRELIGIJNY
78. W katechezie nie może zabraknąć elementu ekumenicznego. Dokumenty katechetyczne łączą go z wychowaniem do życia wspólnotowego. W myśl zawartych w nich wskazań katecheza winna upowszechniać postawy braterstwa wobec chrześcijan innych wyznań i przygotowywać do podejmowania dialogu z nimi. W wypełnianiu tego zadania powinna katechetom towarzyszyć zawsze świadomość, że podstawą każdego dialogu jest jasna i pewna katecheza o Kościele, a jednocześnie katecheza ukazująca w sposób rzetelny prawdy i zasady, jakimi kierują się inne wspólnoty chrześcijańskie.
Katecheza winna przede wszystkim ożywiać pragnienie jedności, przeciwstawiać się irenizmowi, a dialog ekumeniczny opierać na woli Chrystusa. W regionach zaś, gdzie istnieje większa liczba chrześcijan należących do wspólnot niekatolickich, winna być wsparta rzeczywistymi kontaktami braterskimi.
79. Katecheza otwarta na dialog z wyznawcami innych religii łączy się tematycznie z zadaniem podejmującym wprowadzenie do misji. Należy jednak tutaj koniecznie pamiętać, że przygotowanie i podjęcie takiego dialogu winno się opierać na pogłębionej katechezie o Chrystusie jako jedynym Zbawicielu świata, a także na przekazie rzetelnych i obiektywnych informacjach dotyczących wyznawców innych religii.
Głoszenie Chrystusa i dialog międzyreligijny nie wykluczają się wzajemnie, ale z drugiej strony dialog nie może też oznaczać krzewienia postawy indyferentyzmu religijnego.
80. Szczególną uwagę w katechezie polskiej należy zwrócić na zagadnienia związane z judaizmem i na stosunki chrześcijańsko-żydowskie. Domagają się tego nie tylko wspólne korzenie i tradycje łączące chrześcijan z narodem żydowskim, lecz także wspólne i tragiczne losy Polaków i Żydów podczas drugiej wojny światowej. Dzieje Polaków i Żydów oraz relacje chrześcijańsko-żydowskie są tak ściśle z sobą powiązane, że konieczne jest wzajemne poznanie się na wszystkich poziomach. (...)