(...)
NA OBRZEZANIE PAŃSKIE
Według Łukasza, rozdz. 2
l - W owym czasie, gdy upłynęło osiem dni itd. (Łk 2,21). W tej Ewangelii zaznaczono dwie rzeczy: obrzezanie Chrystusa i nadanie Mu imienia.
I - O OBRZEZANIU CHRYSTUSA
2 - Obrzezanie Chrystusa, stosownie do słów: Gdy upłynęło osiem dni, nadszedł czas, aby obrzezano Dziecię (Łk 2,21). Zauważ, że ten pierwszy punkt poucza nas w sensie analogicznym, w jaki sposób każdy sprawiedliwy zostanie obrzezany z wszelkiej ułomności podczas powszechnego zmartwychwstania. Ale ponieważ, jak słyszycie, w skrócie tylko powiedziano o obrzezaniu Słowa, dlatego i my o Jego obrzezaniu powiedzmy krótko.
Chrystus został obrzezany na ciele, gdyż nie posiadał nic takiego, co należałoby obrzezać z ducha. Albowiem nie popełnił grzechu ani nie znalazł się podstęp w Jego mowie. I owszem, nawet nie zaciągnął grzechu, ponieważ, jak mówi Izajasz: Wstąpił na obłok lekki (Iz 19,1), to znaczy przyjął ciało wolne od grzechów; ponieważ jednak miał przyjść do swoich, którzy Go nie przyjęli, powinien zostać obrzezany, by Żydzi nie mieli sposobności występować przeciw Niemu, mówiąc: Jesteś nieob-rzezany, winieneś być usunięty ze swego ludu, gdyż, jak powiedziano w Księdze Rodzaju: Mąż, u którego członek nie będzie obrzezany, usunięty będzie ze swego ludu (Rdz 17,14). Przekraczasz Prawo, nie chcemy cię słuchać wbrew Prawu.
Został więc obrzezany co najmniej z potrójnego powoduaby wypełnić Prawo - należało zaś zachować obrzęd obrzezania dopóty, dopóki nie zostanie zastąpiony przez sakrament chrztu; aby odebrać Żydom okazję do fałszywych oskarżeń; i aby nas nauczyć obrzezania na sercu. O nim to pisze Apostoł do Rzymian: Obrzezanie na sercu, w duchu, a nie według litery, które jest chwalebne nie u ludzi, ale u Boga (Rz 2,29).
3 - Gdy upłynęło osiem dni (Łk 2,21). Zobaczmy, co oznaczają owe trzy rzeczy: dzień ósmy, Dziecię i Jego obrzezanie. W przeciągu siedmiu dni obraca się nasze życie, po którym nastąpi dzień ósmy, dzień powszechnego zmartwychwstania; o nim powiada Eklezjastes: Daj część siedmiu, albo też ośmiu, bo nie wiesz, jakie zło będzie na ziemi (Koh 11,2). A to, jakby mówił: daj siedmioleciu twego życia część dobrego postępowania, bo otrzymasz za nie nagrodę w ósmym dniu zmartwychwstania; wówczas na ziemię, czyli na ludzi światowych, którzy kochają wyłącznie rzeczy doczesne, przyjdzie zło, którego oby nie zaznał żaden człowiek.
Wtedy klepisko zostanie przewiane, ziarno oddzielone od plew, owce oddzielone od kozłów. Przewianie klepiska, wynik ostatecznego badania: złożenie ziarna sprawiedliwego do niebieskiego spichrza. Stąd to mówi Hiob: Wejdziesz w dostatku do grobu, jak wnoszą kopę pszenicy w swym czasie (Hi 5,26).
Grobem jest życie wieczne, w którym sprawiedliwi kryją się przed napastowaniem szatanów (jak niejeden ukrywa się w grobowcu przed oczyma ludzi), kiedy wejdą doń w dostatku dobrych uczynków. Lekkie zaś i niestałe plewy, czyli ludzie pyszni, będą spalone w ogniu; o nich powiada Hiob: Będą jak plewy Przed wiatrem i jak perz, który wicher rozwiewa (Hi 21,18). Baranki lub owce, to znaczy pokorni i niewinni, będą posadzone po prawicy Chrystusa; o nich pisze Izajasz: Jak pasterz trzodę swą pasie, ramieniem swym gromadzi baranki i na piersi swej nosi, karmiące prowadzi łagodnie (Iz 40,11).(...)