Ojciec Święty Jan Paweł II, kreśląc w liście apostolskim Novo millennio ineunte zadania Kościoła u progu nowego tysiąclecia, przypomina o "powinności czynnej troski o poszanowanie życia każdej ludzkiej istoty od poczęcia aż do naturalnego kresu". Zadanie to staje się tym bardziej naglące, im bardziej współczesny człowiek zatraca poczucie świętości życia, przez co cierpienie i śmierć tracą zupełnie na wartości. Jedyną alternatywą, jaką się ofiaruje człowiekowi wołającemu swoim cierpieniem o miłość, jest eutanazja.
Odpowiedź Kościoła, dla którego człowiek jest pierwszą i podstawową drogą w wypełnianiu swojego posłannictwa była i jest jasna: każde życie ludzkie jest dobre, bo jest darem miłującego Ojca. Trzeba się teraz zastanowić nad tym, jak tę prawdę przełożyć na ową "czynną troskę" o człowieka w podeszłym wieku i o człowieka doświadczonego wielkim cierpieniem.
Konkretną pomocą w podejmowaniu duszpasterskiego wysiłku sprzeciwienia się pokusie eutanazji mogą okazać się materiały zamieszczone w niniejszej publikacji. Są one owocem konwersatorium na temat eutanazji, które z inspiracji Księdza Kardynała zostało zorganizowane w Domu Arcybiskupów Krakowskich w dniu 26 lutego 2001 r. przez zespół w składzie: ks. prof. dr hab. K. Szczygieł, ks. dr hab. T. Biesa-ga SDB, ks. dr K. Gryz oraz ks. dr B. Mielec. Wśród zaproszonych osób znaleźli się teologowie, etycy, psychologowie, lekarze, prawnicy, duszpasterze, katecheci, świeccy zaangażowani w ruchy kościelne, a nade wszystko osoby, które na co dzień opiekują się ludźmi chorymi terminalnie.