(...)
Co uczynił Dom Sabaudzki
z Całunem?
W ostatnich dekadach XV w. najeżone trudnościami losy polityczne i wojskowe księstwa sabaudzkiego sprawiają, że Całun kilkakrotnie wywożony jest do Piemontu. W 1471 r. Całun zostaje przewieziony do Vercelli, w 1474 r. do Turynu, a następnie do Ivrei. W 1475 r. przenosi się go do Moncalieri, następnie wraca do Ivrei i znów w 1475 r. do Chambery,
Prawdopodobnie w 1478 r. doszło do wystawienia Całunu w Pinerolo. Zachowała się dokumentacja dotycząca opłat za przygotowanie materiału drzewnego i ozdób, przede wszystkim zaś w starej części miasta zachowały się pochodzące z tego okresu dwa freski przedstawiające Całun. W lunecie bocznych drzwi katedry znajduje się trzeci, który poprawiano w późniejszej epoce. Wspomnieć trzeba także obraz przechowywany w wewnętrznym chórze klasztoru Nawiedzenia w Pinerolo, pochodzący również z tego okresu, i wreszcie o kaplicy poświęconej Całunowi w sąsiednim opactwie Alpina. Posiadamy ponadto informacje o przeniesieniu Płótna do takich miejscowości, jak Susa, Avigliana, Rivoli, Savigliano oraz o wystawieniu w Vercelli w 1494 r.
Tymczasem 14 lipca 1474 r. dwaj delegaci kapituły z Lirey stawili się u regentki Jolanty, aby odzyskać zaległości z ośmiu lat niepłaconej renty
- do której zobowiązał się Ludwik I w umowie zawartej w 1464 r. w Paryżu - grożąc, że w przeciwnym razie odbiorą Całun. Takie samo żądanie zostaje wysunięte w stosunku do króla Francji Ludwika IX. Dotyczy ono władz Sens, Troyes i Chaumont.
11 czerwca 1502 r. Filibert II (1497-1504) i jego małżonka Małgorzata Austriacka uroczyście przenoszą Całun do specjalnie w tym celu zbudowanej kaplicy w pałacu książęcym. Jednak na Wielki Piątek następnego roku książę przewozi go do Pont d'Ain, swojego rodzinnego miasta, aby pokazać go arcyksięciu Filipowi, synowi cesarza Maksymiliana i bratu Małgorzaty, która udaje się do Flandrii w celu przejęcia tam rządów. W 1504 r. Filibert umiera w Pont d'Ain, co powoduje, iż Całun nie od razu wraca do Chambery. Co więcej, nowy książę Karol III (1504-1553) przenosi go do zamku Brissac w Bugey, aby sprawić przyjemność swej matce, Klaudii de Brosse. Lud Chambery nie odnosi się z entuzjazmem do tej długiej rozłąki, zaczyna się burzyć i książę Karol czuje się zmuszony sprowadzić Płótno z powrotem do kaplicy książęcej. W 1516 r. król Francji, Franciszek I de Valois (1494-1547), przybywa z Lyonu do Chambery, aby oddać cześć Całunowi, który - jego zdaniem(...)