Maria Goretti, patronka dzisiejszego dnia, oddala życie dla Jezusa. Nie chciała Go stracić - przecież tak bardzo kochała Go już od początku swojego życia, szczególnie od czasu Pierwszej Komunii Świętej. Również potem Jezus był całą jej siłą, gdy mając dopiero dziewięć lat, przeżyła śmierć taty. Mama dużo pracowała w polu, a ona zostawała z młodszym rodzeństwem w domu: gotowanie, pilnowanie dzieci... Wielkie zadanie jak na taką maleńką dziewczynkę. Ale kochając Jezusa, wytrzymała. I wytrzymała też, gdy sytuacja wymagała jeszcze więcej: gdy domownik, biedny człowiek, chłopak w wieku około osiemnastu lat, który też wychowywał się bez mamy i miał tatę-alkoholika, chciał ją skrzywdzić. Najpierw próbował ją namówić - nie poddała się. Groził - była silniejsza. Wtedy stracił głowę i nie tylko mówił, ale robił: tak okaleczył ją, że jej życie było nie do uratowania. Chociaż lekarze starali się jak mogli i przeprowadzili ciężkie operacje, jednak umarła. Oddała życic dla Chrystusa i zwyciężyła: stała się męczennicą czystości. Czystość Chrystusa i dla Niego była dla Marii Goretti ważniejsza niż życie na tej ziemi. Oddając życie, znalazła życie - życie wieczne. Jest to wielki przykład dla nas.
Chcę teraz jeszcze raz przeczytać i rozważyć fragment z Listu świętego Pawła do Koryntian, który podkreśla i pogłębia ten temat. W tym tekście święty Paweł mówi "prosto z mostu": ciało nie jest dla rozpusty, lecz dla Pana. Mając zdrowe ciało, cieszymy się siłami, uczuciami, które są darem Bożym, ale wiemy, jak łatwo można zepsuć te dary, zacząć ich nadużywać, źle wykorzystywać, niszczyć.(...)