Kiedy jakiś młody człowiek, wychowany po chrześcijańsku przez rodzinę i wspólnotę parafialną, w zderzeniu z apodyktycznymi zapędami niektórych nauczycieli lub jakąś lekturą zaczyna wstydzić się historii swego Kościoła, naraża się na niebezpieczeństwo utraty wiary. Jest to uwaga dość smutna, chociaż nie podlegająca dyskusji, tym bardziej, że ten model zachowania zostaje przeniesiony na inne dziedziny życia.
Mamy tutaj do czynienia z bardzo ważnym problemem pastoralnym i dziwić tylko może fakt, jak mało miejsca poświecą się mu w środowiskach kościelnych.
Tematy, które zostaną poruszone, wcale nie służą umocnieniu radości i dumy z przynależności do "małej owczarni" przeznaczonej do królestwa Bożego, ale mogą pomóc w zrozumieniu problemów, o których będzie mowa. Trzeba jednak przemyśleć wszystko bardzo spokojnie, bowiem w przeciwieństwie do tego, co na ogół się myśli i mówi, współczesnej kulturze nie brakuje legend, ale ducha krytyki. Właśnie dlatego Ewangelie tak często są nie doceniane.
Już wiele razy i przy wielu okazjach mówiłem, że problem dechrystianizacji - według mnie - nie polega na utracie wiary, lecz na utracie rozsądku. Trzeba zacząć myśleć bez uprzedzeń, co już jest wielkim krokiem prowadzącym do nowego odkrycia Chrystusa i planu Ojca.(...)