Weselcie się już, zastępy Aniołów, w niebie: Weselcie się, słudzy Boga. Niechaj zabrzmią głosy głoszące zbawienie, gdy Król tak wielki odnosi zwycięstwo. Raduj się, ziemio, opromieniona tak niezmiernym blaskiem, a oświecona jasnością Króla wieków, poczuj, że wolna jesteś od mroku, co świat okrywa!
Jest to ta sama noc, w której niegdyś ojców naszych, synów Izraela, wywiodłeś z Egiptu i przeprowadziłeś suchą nogą przez Morze Czerwone. Jest to zatem ta noc, która światłem ognistego słupa rozproszyła ciemności grzechu, a teraz ta sama noc uwalnia wszystkich wierzących w Chrystusa na całej ziemi od zepsucia pogańskiego życia i od mroku grzechów, do łaski przywraca i gromadzi w społeczności świętych. Tej właśnie nocy Chrystus skruszywszy więzy śmierci, jako zwycięzca wyszedł z otchłani. O, jak przedziwna łaskawość Twej dobroci dla nas! O, jak niepojęta jest Twoja miłość: aby wykupić niewolnika, wydałeś swego Syna.
To jest ta noc!
O, zaiste konieczny był grzech Adama, który został zgładzony śmiercią Chrystusa! O, szczęśliwa wina, skoro ją zgładził tak wielki Odkupiciel! Uświęcająca siła tej nocy oddala zbrodnie, z przewin obmywa, przywraca niewinność upadłym, a radość smutnym. O, zaiste błogosławiona noc, w której się łączy niebo z ziemią, sprawy boskie ze sprawami ludzkimi.
Nie jest już czymś wyjątkowym spotkanie w Polsce teologa, który wspomina w swych wykładach o misterium paschalnym, a zdarzają się nawet tacy, którzy niemal zawsze i wszędzie mają słowo "Pascha" na ustach. Wydaje się jednak, iż wciąż jest zbyt mało chrześcijan, którzy nie tylko na poziomie akademickim rozważają tę tajemnicę, lecz przede wszystkim bardzo świadomie starają się w swym codziennym życiu upodobnić do ukrzyżowanego i zmartwychwstałego Chrystusa. Z tej perspektywy możemy dostrzec podstawową zaletę tych katechez. Zostały one opracowane i wygłoszone przez świeckich teologów, którzy ponad teoretyczne rozważania - oczywiście, bez negowania sensu nieustannego studium - stawiają pragnienie życia tajemnicą Paschy. Stąd też głoszone konferencje mają walor nie tylko katechetyczny, lecz są przede wszystkim świadectwem spotkania z żywym Bogiem w rzeczywistości własnej intensywnej pracy, rozlicznych spraw rodzinnych czy trosk dotyczących Wspólnoty. W jakimś sensie są one również zbiorem doświadczeń innych członków Wspólnoty Miłości Ukrzyżowanej oraz tych, którzy stali się im bliscy przez jedność płynącą z umiłowania Krzyża.
Katechezy, które możemy odnaleźć w tej książce, zostały wygłoszone w czasie IV Sesji Wspólnoty Miłości Ukrzyżowanej, która w sierpniu 2001 roku odbyła się w Szczecinie. Powstawały w atmosferze szczególnej modlitwy i zasłuchania w głos Ducha Świętego,
którą przez własne zaangażowanie i otwartość budowali uczestnicy sesji. Byli oni w sytuacji wymarzonej, aby w pełni te słowa przyjąć. Jeśli komuś udało się później w jakiś sposób dotrzeć do nagranych katechez, traci co prawda wyjątkowość sesyjnej atmosfery, może jednak dość łatwo nawiązać więź z głoszącymi słysząc ich sposób mówienia i będąc choć trochę dopuszczonym do świata ich uczuć. Biorąc zaś do ręki spisane z kaset teksty katechez mamy do czynienia "tylko" z samym słowem, które może na nas oddziaływać w zależności od naszej wyobraźni i wrażliwości. Niestety, wspomniana słabość tej formy przekazu niemożliwa jest do uniknięcia. Choć katechezy zachowały charakter słowa głoszonego, jednak atmosfera przy ich czytaniu bardziej zależy już od czytelnika niż od Autorów. Można tę książkę czytać zarówno w pociągu, jak i w pustelni w czasie własnych rekolekcji. Wydaje się jednak, że tylko warunki zbliżone do tego drugiego miejsca pozwolą w pełni wydobyć zawartość katechez i spotkać się z paschalnym Jezusem.
Mam ogromną nadzieję, że "Boskie Święto - Pascha" odniesie sukces. Nie chodzi mi w tej chwili o dochód Wydawnictwa Veni (oczywiście, nie można i o tym zapominać!). Każda osoba, która dzięki lekturze tych katechez odkryje sens i piękno swego chrześcijaństwa, będzie największym sukcesem tej książki. Oby takich osób było jak najwięcej!
Jakub Gonciarz OP