(...)
II. Daniel
1. Kupiłam sobie ostatnio kasetę, o której marzyłam od dobrych dwóch lat. Przez ten okres stała się dla mnie czymś nieosiągalnym, trochę to chore. Teraz mnie to bawi - przecież mogłam jq kupić już dawno, a tymczasem urosła w moich wyobrażeniach do symbolu czegoś, czego się nigdy nie osiąga...
2. Nie pamiętałam już utworów, które były na tej kasecie, ale zawsze, kiedy widziałam jej okładkę, przechodził mnie dziwny dreszcz, który sprawiał, że nie miałam odwagi jej wziąć do ręki...
3. Teraz, kiedy już mam To Record Only Water For Ten Days Johna Frusciante, wiem, co mnie hamowało...
4. Kiedy pierwszy raz przesłuchałam wszystkie utwory, byłam tak załamana jak nigdy, a może raczej... jak dwa lata temu.
5. W tej muzyce zamknęłam wszystkie swe negatywne uczucia, które we mnie tkwiły tuż po wielkim moralnym upadku..., po szoku, który przeszłam odkrywając to, jak mnie zdemoralizowało moje otoczenie, czułam się jak najgorszy śmieć, nikomu niepotrzebny - była rodzina i znajomi, ale wszyscy wydawali mi się strasznie odlegli, nie z tego świata, byłam sama ze swoimi problemami.
6. Bóg stał z boku i nie chciałam na Niego patrzeć, chciałam, żeby był, ale nie chciałamżeby widział, co robię. Nie wierzyłam kompletnie w Jego miłosierdzie, bo jak mógłby mi wybaczyć wszystkie świństwa, które zrobiłam... Byłam na samym dnie... Spowiedź...