Czy jesteśmy zdolni uznać ograniczoność naszego działania w sytuacji, gdy realnie nie mamy możliwoŚci udzielenia pomocy mającym się źle i proszącym o pomoc? Czy potrafimy odnawiać nasze ofiarowanie się jako pasterze w obliczu krzyku ludzi, który dotyka nas wewnętrznie, w przekonaniu, że w owym ofiarowaniu zawiera się realna i bezpośrednia odpowiedź na ów I/krzyk"?
Niepokój, by odpowiedzieć zawsze wszystkim na wszystko jest pokusą wszechmocy. Na ile nasze zaangażowanie rzeczywiście służy tym, których dotyka zło, a na ile, przeciwnie, służy nam, poniewaŻ usprawiedliwia nas, daje poczucie wspaniałomyślności i wrażliwości na potrzeby wszystkich?
Ostatnie z pytań zaprasza nas do bardziej konsekwentnej przemiany mentalności i często jest jedynym sposobem oczyszczenia własnych intencji w obliczu mnogości oczekiwań, prowadzących nas do roszczeń wszechwładności. Chrystus nie domniemywał, lecz wybrał drogę krzyża.
4. Życie może być ofiarowane całe i nagle - jak uczynił to Jezus na krzyżu, Edyta Stein w komorze gazowej, Maksymilian w bunkrze śmierci - lub stopniowo spalane każdego dnia.
Naszych dwoje świętych szło w kierunku ofiary z życia minuta po minucie, dzień po dniu, poczynając od akceptacji swojej podstawowej opcji walki ze złem. Co nam mówią ich zabiegi? Osobiście dają mi odczuć moje oddalenie od dyspozycyjności ducha, który oni posiadali. Staję przed chrześcijańskim