Rozległą przestrzenią mknie pociąg - w przedziale siedzą młoda dziewczyna i starszy pan. Oboje coś czytają. Dziewczyna po chwili odrzuca książkę z wyraźnym zniechęceniem na twarzy: Już dawno nie czytałam czegoś tak nudnego i głupiego!" Starszy towarzysz podróży żywo reaguje. Wdają się w rozmowę. I nagle dziewczyna najchętniej zapadłaby się ze wstydu pod podłogę wagonu: oto starszy pan okazuje się autorem odrzuconej książki... Resztę wspólnej podróży spędzają jednak na przyjaznej pogawędce. Po powrocie do domu dziewczyna ponownie zabiera się do lektury książki, którą wzgardziła w pociągu. Już dawno nie czytałam czegoś tak zajmującego!" - oświadcza. Co było przyczyną tej nagłej zmiany? Poznała osobiście autora i dlatego zrozumiała i polubiła jego dzieło!
Wiem, że w ostatnich latach mogło dojść do podobnych scen z udziałem czytelników książek benedyktyna Anselma Gruna, jednego z najczęściej wydawanych i najulubieńszych autorów literatury duchowej w naszym kraju. Ilu ludzi odrzuciło jego książki, bo nie znalazło w nich "nic pobożnego, nic budującego, a tylko samą psychologię, namiętności... a kto by się miał nieustannie grzebać w sobie, kto może czytać stale o jednym i tym samym?!"