Ars Celebrandi. Materiały z sympozjum liturgicznego w USKW (2.04.2003)
ks. B. Nadolski TChr (red.)
wstęp:
Ks. Bogusław Nadolski TChr
SŁOWO WSTĘPNE
Jednym z ważkich elementów posoborowej odnowy liturgii było przejście od "ritus" do "festum", od wykonania rytuału do sprawowania, świętowania. W literaturze niemieckiej mówi się o przejściu od "ritus" do "Feier". Coraz większym uznaniem cieszą się słowa "celebracja", "celebrowanie".
Benedyktynka, B. Droste, przeanalizowała stosowanie słowa "celebratio" w liturgii rzymskiej, w klasycznej łacinie, w Biblii, u niektórych pisarzy i Ojców Kościoła (Tertulian, Cyprian, Ambroży, Kasjan, Augustyn, Leon Wielkiego). Podała także związek wyrażenia "celebratio" z innymi określeniami analogicznymi.
Z analizy przeprowadzonej przez tę autorkę wynika, że "celebrare" posiada bardzo bogate znaczenie, które można zestawić w następujące grupy:
"celebrare" z wyakcentowaniem znaczenia wielości: celebrare = congregare, convenire, concurrere, concelebrare;
"celebrare" jako czyn, działanie: celebrare = agere, facere, trac-tare;
"celebrare" jako czyn powtarzający się: celebrare = repetere, frequentare, recolere;
"celebrare" jako czyn ofiarniczy: celebrare = offere, immolare, litare;
(...)